Podpiszę się pod Twoją opinią, i choć nie pochodzę z patologicznej rodziny - to serial bardzo mnie poruszył. Też niesamowicie podobały mi się ujęcia z siedzeniem ,,w dołku" - dosłownie i w przenośni, proste, a mocno obrazujące. Podobała mi się też scena, gdzie Alex po prostu chciała być dobrą matką i poszła po Szmirielkę, tracąc przy tym tak wiele. Podobał mi się fakt ciągłego słuchania jednej piosenki, totalnie nieprzeznaczonej dla dzieci, ale jednak ulubionej. Podobały mi się sceny z taką oderwaną-od-życia papierologią. Generalnie serial w swojej prostocie pokazał mi bardzo wiele.